[ad_1]

Η απέραντη πεδιάδα από ελιές με την θάλασσα να λάμπει στο βάθος ήταν αφιερωμένη στον Απόλλωνα και αποτελεί μια από τις αρχαιότερες ομορφιές της Ελλάδας. Το φυσικό τοπίο από την Αράχωβα ως την Κίρρα, που ενώνεται με τον μεγάλο ελαιώνα της Άμφισσας και έχει στο επίκεντρο τα ιερά του Απόλλωνα και της Αθηνάς στους Δελφούς, είναι γνωστό παγκοσμίως.

Στο Δελφικό τοπίο περιλαμβάνεται η κοιλάδα του Πλειστού, το Κρισσαίο πεδίο και ο ομώνυμος κόλπος. Αναγνωρίζοντας την μεγάλη ιστορική σημασία του χώρου και την αξία του ως φυσικό περιβάλλον το Δελφικό τοπίο κηρύχθηκε το 1972 από την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς, άρρηκτα συνδεδεμένο με τον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών.

Ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών

Το πανελλήνιο ιερό των Δελφών με το ξακουστό μαντείο του ιδρύθηκε στους πρόποδες του Παρνασσού, του Ιερού Όρους των αρχαίων, μέσα στο υποβλητικό τοπίο που σχηματίζεται ανάμεσα στους δύο πανύψηλους βράχους των Φαιδριάδων.

Σύμφωνα με τον πασίγνωστο μύθο, δύο αετοί που έστειλε ο Δίας από αντίθετες κατευθύνσεις για να βρει το κέντρο του κόσμου, συναντήθηκαν στους Δελφούς και από τότε ταυτίστηκαν με τον «ομφαλό της γης». Για πολλούς αιώνες υπήρξαν πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο, αλλά και σύμβολο ενότητας του αρχαίου ελληνισμού. Με τον θεσμό των Αμφικτιονιών έδωσαν το σύνθημα της φιλίας και ειρηνικής συνύπαρξης που ήταν η θεμελιώδης επιδίωξη της Δελφικής Ιδέας. Το μαντείο των Δελφών άκμασε ανάμεσα στον 6ο και τον 4ο αι. π.Χ. και οι χρησμοί του θεωρούνταν οι πιο αξιόπιστοι. Τους εξέφραζε η Πυθία, που ερχόταν σε έκσταση χάρη στους καπνούς που αναδύονταν από ένα χάσμα μέσα στο άδυτο του ιερού του Απόλλωνα, και τους μετέφερε στους ενδιαφερόμενους το ιερατείο.

Αρχαίοι προσκυνητές, μεταξύ των οποίων πλούσιοι ιδιώτες, ηγεμόνες, πρεσβευτές πόλεων, εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους για τους χρησμούς που τους δίνονταν κατακλύζοντας το ιερό του Απόλλωνα με αφιερώματα μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας.

[ad_2]

Source link